اباصالح

زنان و منتظر‌پروری

زنان، در راستای همان رسالتی ایفای وظیفه می كنند كه خالق انسان ها برای آنان قرار داده است و معمار انقلاب، حضرت امام خمینی رحمه الله علیه آن را به خوبی تبیین كرد و فرمود: «شغل اصلی زن شغل مادری و همسری است و مهم ترین كار زن مادری است».

و در جای دیگری فرمودند: «انبیاء آمدند انسان بسازند، شغل مادرها همین است».

هم چنین بزرگ بانوی اسلام، حضرت فاطمه زهرا علیها السلام فرمود: «آن گاه كه زن، در منزل به امور خانه و تربیت فرزند می پردازد، به خدا نزدیك تر است». به هر حال، حركت در صراط مستقیم و تقرب زن به سوی پروردگار، جز از طریق ایفای نقش بسیار كلیدی و مؤثر مادری و تربیت فرزندان نیست.

همان طور كه ذكر شد، زنان شیعه، با بهره گیری از آموزه های دینی در طول تاریخ تشیع، با پرداختن به اساسی ترین كار كه همان مادری است، بلندترین گام ها را برای حفظ ولایت برداشتند. آنان، با نقش آفرینی خود، ارزش ولایت و دوستی ولی خدا را به فرزندان خود منتقل كردند؛ به ویژه در عصر غیبت كه امام معصوم حضور ظاهری نداشت، این مادران بودند كه با فضا سازی مناسب در خانه و با پای بندی به امام زمان خود و با ابراز علاقه ای كه به آن امام، نشان می دادند، این علقه و عاطفه را به فرزندان خود هم منتقل كردند و از این طریق، در حفظ و احیای این مهم كوشیدند.

اما در عصر حاضر، تربیت انسان دین دار، پویا، كارآمد و عاشق ولایت، از اهمیت و جایگاه والایی برخوردار است؛ چرا كه ما با جریان ناتوی فرهنگی مواجه هستیم كه بنا دارد از نسل جوان ما یك نسل بی هویت و بی ریشه بسازد، همان طور كه مقام معظم رهبری دامه ظله العالی در جمع دانشگاهیان و دانشجویان استان سمنان، فرمود: «باندهای بین المللی زر و زور، برای تسلط بر منافع ملت ها، سازمان های نظامی ناتو را تشكیل داده بودند. اكنون در پی تشكیل ناتوی فرهنگی هستند و با استفاده از امكانات زنجیره ای متنوع و بسیار گسترده رسانه ای… در پی تخریب هویت ملی جوامع بشری هستند».

این جاست كه نقش مادران در دفاع از هویت ملی و دینی و انتقال ارزش ها، بسیار پر رنگ می شود؛ چرا كه تمام ارزش های دینی، اخلاقی، ملی و… در درون خانواده شكل می گیرد، نهادینه می شود و به جامعه منتقل می گردد؛ به ویژه ارزش های ولایت مداری كه از ارزش هایی است كه، دشمن نوك تیز حمله خود را متوجه آن كرده است، توسط خانواده از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.

مادران منتظر، باید بدانند یكی از مسئولیت هایی كه از سوی شارع مقدس بر عهده آنها گذاشته شده است، تلاش برای تربیت یك نسل ولایی است؛ همانطور كه در روایات متعدد، آمده است كه ولایت اهل بیت علیهم السلام از فرایض الهی است و ملاك قبول اعمال و عبادات به شمار آمده است. در زیارت جامعه كبیره آمده است: «به سبب ولایت شما طاعت واجب پذیرفته می شود و دوستی واجب برای شما است».

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به سلمان فرمود: «دوستی اهل بیت من، بر هر مرد و زن با ایمان، واجب است».

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم راز و رمز رسیدن به سعادت را تمسك به اهل بیت بیان فرمود: «هر كس پس از من، به خاندانم تمسك جوید، از رستگاران خواهد بود». از این رو آن حضرت، به والدین سفارش كرد: «فرزندانتان را با محبت من و محبت اهل بیت من تربیت و تأدیب كنید».

مادر منتظر، برای پرورش یك نسل منتظر، باید با ساز و كارهای تربیت نسل ولایی آگاه باشد و با بصیرت و آگاهی و ایجاد زمینه های لازم و از بین بردن موانع و با استعانت از پروردگار، برای تربیت نسل منتظر تلاش كند؛ از این رو عمده ترین نقش آفرینی های زن منتظر، منتظرپروری است. امید است همان طور كه در طول تاریخ تشیع، زنان، افتخار آفرینی های زیادی در این راستا داشته اند، در این عصر هم بتوانند با تربیت نسل منتظر، دِین خود را به جامعه دینی ادا كنند.

تبیین ضرورت مسئله

مهدی باوری و مهدی یاوری دو شاخصه اصلی نسلی است كه باید زمینه ساز حكومت مهدوی باشد. این دو شاخصه در شاكله نسلی جدید كه با سهمگین ترین طوفان های بنیان برانداز دین و دین داری مواجه می باشند، شكل نمی گیرد، مگر با تربیت دینی اصولی و همراه بینش و آگاهی كه سكاندار این مهم هم مادران و زنان هستند.

در عصر حاضر، نسلی می تواند از تهاجم بی امان مهاجمان فرهنگی مصون باشند كه وابستگی های عاطفی و قلبی عمیقی به دین و مظاهر مكتب و مذهب داشته باشد. تنها علاقه مندان اهل بیت علیهم السلام و پای بندان به سنن مذهبی و شعائر دینی هستند كه كمتر در معرض انحراف و گناه و مفاسد و آلودگی های اخلاقی قرار می گیرند؛ همان طور كه مولای متقیان حضرت علی علیه السلام فرمودند: «حفظ شدن انسان [در مقابل آسیب های دشمنان] به اندازه دیانت او است».

در جای دیگر فرمود: «دین، انسان را از گناهان باز می دارد».

آن حضرت بزرگ ترین روزی دنیا و آخرت را دین می دانسته و می فرماید: «هر كس، دین روزی او شد، همانا خیر دنیا و آخرت روزی او شده است».

آن سرور موحدان، دین را نوری می داند كه در جهان ظلمانی، برای تشخیص راه از بیراه، به كار می رود.

در ارزش دین و دین داری، به كلام نورانی حضرت امام رضا علیه السلام بسنده می كنیم. هنگامی كه از آن حضرت پرسیدند: «فلسفه عقیده به خدا و پیغمبران و امامان و آنچه از جانب او آمده است چیست؟» فرمود: «علت های بسیاری دارد؛ یكی از آنها این است كه كسی كه به خدا معتقد نیست، از گناهان اجتناب نمی كند و در ارتكاب معصیت های بزرگ توقف نمی كند و در انجام هر ظلم و فسادی كه میل دارد و برایش لذت بخش است، از هیچ كس حساب نمی برد».

طبیعی است كسی كه به خدا و قیامت، اعتقاد ندارد، عدالت، برابری، ایثار، از خودگذشتگی و به طور كلی، همه مسائل اخلاقی از نظر او پوچ و خالی از مفهوم است. برای چنین فردی، فرقی بین ظالم و عادل و نیكوكار و جنایتكار نیست؛ زیرا در نظر او، همه با مرگ، به یك نقطه می رسند؛ پس چه چیزی می تواند مانع این انسان از فساد و هوسرانی باشد؟ در نتیجه، اعتقاد به خدا و قیامت، باعث می شود انسان خود را برابر هر حركتی مسئول بداند. انسان معتقد، باور دارد كه كوچك ترین عمل زشت و زیبای او حساب دارد: «هر كس به اندازه ذره ای خوبی یا بدی كند، آن را خواهد دید».